5. Odczytanie tekstu z podręcznika
Kapłaństwo diecezjalne
Najczęściej spotykanym powołaniem do wyłącznej służby Bogu jest powołanie do kapłaństwa diecezjalnego. Po odbyciu studiów seminaryjnych, formacji duchowej i przyjęciu święceń kapłani diecezjalni posyłani są do pracy duszpasterskiej w parafiach. Ich głównym zadaniem jest głoszenie słowa Bożego i sprawowanie sakramentów. Kapłani diecezjalni nie składają ślubów, ale przyjmując święcenia zobowiązują się do życia w celibacie i posłuszeństwa biskupowi. Są także wezwani do rozsądnego korzystania z dóbr materialnych oraz troski o ubogich.
Życie zakonne
Bracia zakonni i siostry zakonne żyją we wspólnocie. Polega ona na wspólnym zamieszkaniu, wspólnej modlitwie oraz wzajemnej pomocy. Zakonnicy składają śluby wypływające z rad ewangelicznych: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, dlatego są osobami konsekrowanymi, czyli w szczególny sposób poświęconymi Bogu. W odróżnieniu od księży diecezjalnych nie posiadają na własność żadnych dóbr materialnych, ale wszystko z czego korzystają jest własnością zakonu. Bardzo często bracia zakonni, po odbyciu studiów i złożeniu ślubów, przyjmują święcenia kapłańskie, aby jeszcze bardziej służyć ludziom w drodze do zbawienia.
Świeckie osoby konsekrowane
Także osoby świeckie, które nie przyjmują święceń i nie żyją we wspólnocie zakonnej, mogą złożyć śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Zostają osobami konsekrowanymi. Mieszkają najczęściej samotnie lub w domu rodzinnym i podejmują pracę zawodową. Przez życie radami ewangelicznymi dążą do świętości, a przez przykład swojego życia dają świadectwo swojej wiary w Chrystusa.