5. Odczytanie tekstu z podręcznika
Przymierze z Abrahamem
Jednym z najważniejszych wydarzeń w historii zbawienia było przymierze Boga z Abrahamem. Abraham przez wiele lat żył z żoną Sarą w mieście Ur (Mezopotamia), która jednak nie mogła mieć dzieci. Abraham był już w podeszłym wieku, kiedy otrzymał od Boga polecenie opuszczenia ojczystego Ur i udania się do ziemi Kanaan (dzisiejsze ziemie Izraela i Palestyny). Wtedy też Bóg obiecał mu, że będzie miał z syna oraz, że będzie ojcem wielkiego narodu. Abraham uwierzył słowom Boga i udał się do ziemi Kanaan. Wkrótce urodził mu się upragniony syn Izaak. Pan Bóg jednak wystawił wiarę Abrahama na ogromną próbę. Nakazał mu złożyć w ofierze syna. W ostatniej chwili Pan Bóg nie dopuścił do zabicia Izaaka. Abraham udowodnił jednak, że bezgranicznie ufa Bogu, że jest w stanie zrobić dla Niego wszystko, nawet poświęcić życie Izaaka, dlatego jest nazywany patriarchą – ojcem wiary.
Przymierze na Synaju
Naród Izraela, który wziął swój początek od Abrahama i jego potomków, około XVII wieku przed Chrystusem osiadł w Egipcie. Początkowo faraonowie byli przychylni Izraelitom, jednak z czasem zaczęli ich prześladować. Pan Bóg powołał Mojżesza, żeby wyprowadził jego lud z niewoli, trwającej około 400 lat. Tak też się stało. Po cudownym przejściu przez Morze Czerwone Izraelici dotarli na górę Synaj. Tam Pan Bóg zawarł z Mojżeszem i całym ludem przymierze. Obiecał szczególną opiekę i przekazał Dekalog – dziesięć przykazań Bożych. Następnie, po czterdziestu latach wędrówki przez pustynię lud izraelski powrócił do ziemi Kanaan, którą wiele wieków wcześniej Bóg przekazał Abrahamowi. Mojżesz ujrzał ziemię obiecaną z góry Nebo, ale do niej nie wszedł. Ze względu na nieposłuszeństwo Bogu podczas wędrówki przez pustynię zmarł w ziemi Moabu.