3. Odczytanie tekstu z podręcznika
Niepokalane Poczęcie Maryi
Od początku chrześcijaństwa istnieje wiara, że Pan Bóg, przygotowując Maryję na matkę dla swojego Syna, pozwolił Jej począć się bez grzechu pierworodnego. W ten sposób uchronił ją także od popełnienia jakiegokolwiek grzechu. Prawda wiary o Niepokalanym Poczęciu Maryi została uroczyście ogłoszona jako dogmat 8 grudnia 1854 roku przez papieża Piusa IX.
Matka Boga
W chwili zwiastowania Maryja zgodziła się zostać matką Jezusa Chrystusa, który jest jednocześnie prawdziwym Bogiem oraz prawdziwym człowiekiem. Dlatego możemy i powinniśmy nazywać ją Matką Bożą. Kościół potwierdził tę prawdę na Soborze Efeskim w 431 roku.
Matka Kościoła
Maryja towarzyszyła swojemu Synowi w czasie publicznej działalności oraz przeżywała z Nim mękę i śmierć. Tuż przed śmiercią na krzyżu, kiedy Jezus zobaczył swoją Matkę i umiłowanego ucznia Jana rzekł: „[…] «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja ». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 26–27). Tymi słowami Jezus powierzył Kościół, a więc wszystkich ludzi wierzących, matczynej opiece Maryi, a nam polecił Ją kochać jak matkę. Także po zmartwychwstaniu Jezusa Maryja razem z apostołami przebywała w Wieczerniku i była obecna podczas zesłania Ducha Świętego.
Wniebowzięcie Maryi
Pan Bóg nie chciał, aby ciało Maryi, które wydało na świat Zbawiciela, zostało złożone w grobie. Zabrał Ją do nieba z duszą i ciałem. Chrześcijanie wierzyli w tę prawdę od początku istnienia Kościoła, ale oficjalnie została ogłoszona jako dogmat 1 listopada 1950 roku, przez papieża Piusa XII.