Fragment Pisma Świętego (Mt 5,3-48)
1. Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Ubodzy w duchu, to znaczy oderwani od rzeczy materialnych, które przysłaniają Boga i bliźnich potrzebujących pomocy. Być ubogim w duchu oznacza pokładać nadzieję nie w bogactwach tego świata, lecz w miłości Boga i Jego Opatrzności.
2. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Ci, którzy się smucą, to ci, którzy mają wrażliwe serca. Są przeciwieństwem ludzi pewnych siebie, uważających się za doskonałych. Cierpią z różnych powodów, ale potrafią to cierpienie znosić z ufnością w Bożą pomoc.
3. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Cisi to ludzie o dobrym sercu, uprzejmi, mili, serdeczni. Jednocześnie to ludzie, którzy pokładają w Bogu całą swoją nadzieję, z niej czerpią pokój ducha i wewnętrzną radość.
4. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Sprawiedliwość to przede wszystkim uczciwość, traktowanie wszystkich w równy sposób. Ludzie sprawiedliwi to ludzie uczciwi, którzy nikogo nie krzywdzą i nie oszukują. Już samo pragnienie takiej sprawiedliwości dla wszystkich ludzi, szczególnie dla prześladowanych i krzywdzonych, zasługuje na szczególną pochwałę.
5. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Miłosierdzie oznacza miłość do ludzi biednych i będących w jakiejkolwiek potrzebie duchowej czy materialnej. Ludzie miłosierni to także ci, którzy potrafią wybaczać krzywdy. Mogą oni wierzyć, że Pan Bóg będzie dla nich miłosierny i przebaczy im ich własne winy.
6. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Ludzie czystego serca, to tacy, którzy przestrzegają Bożych przykazań w odniesieniu do miłości i płciowości, oraz ci, którzy strzegą prawdziwej, czystej wiary (por. KKK 2518). Z jednej strony unikają wszelkich grzechów cielesnych, a z drugiej – dbają o to, żeby wyznawać i głosić tę wiarę, którą przekazali Apostołowie i naucza Kościół.
7. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Pokój nie polega tylko na braku wojny, ale na zgodnym i życzliwym życiu z innymi ludźmi. Wprowadzanie pokoju to umiejętność przebaczania, wyrozumiałość, a także wyrażanie swoich poglądów z szacunkiem dla innych ludzi.
8. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie (Mt 5, 3–11).
Ostatnie błogosławieństwo dotyczy tych, którzy są niewinnie prześladowani za obronę ludzi pokrzywdzonych, wykorzystywanych i poniżanych, a także tych, którzy stają w obronie prawdy i wiary.
WSTECZ DALEJ