Fragment podręcznika „Kształtowanie prawidłowego sumienia” (opcjonalnie)
Kształtowanie prawidłowego sumienia
Prawidłowe sumienie obiektywnie i dokładnie ocenia, czy dany czyn jest dobry czy zły i reaguje odpowiednio do sytuacji. Żeby jednak działało prawidłowo, reagowało na każdy przejaw zła i pobudzało do czynienia dobra, należy je nieustannie kształtować. W tym celu należy najpierw modlić się do Ducha Świętego, słuchać słowa Bożego i poznawać moralne nauczanie Kościoła. Zawarte jest ono przede wszystkim w nauczaniu Chrystusa, w przykazaniach Dekalogu, błogosławieństwach ewangelicznych i przykazaniach kościelnych. Ważne są także wypływające z nich i sformułowane przez Kościół tzw. cnoty, uczynki miłosierdzia co do duszy i ciała oraz grzechy główne. Jednoznacznie określają one, które czyny są dobre, a które złe. Każdy katolik ma obowiązek ich poznania. Oprócz wiedzy ważne jest także to, żeby często porównywać swoje postępowanie z poznanymi zasadami moralnymi, czyli przeprowadzać rachunek sumienia. Ważna jest także modlitwa, która wyprasza Bożą pomoc w prawidłowej ocenie postępowania. Najważniejszym jednak sposobem kształtowania sumienia jest regularne korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania. Wówczas spowiednik w imieniu Chrystusa i Kościoła może pomóc właściwie ocenić nasze czyny, udziela rozgrzeszenia oraz wskazuje sposoby rozwijania dobra i unikania zła w przyszłości.
WSTECZ DALEJ