3. Tekst z podręcznika o genezie niewoli egipskiej
Początki niewoli egipskiej, która trwała ponad czterysta lat, sięgają historii Józefa – prawnuka Abrahama. Józef był ukochanym synem Jakuba. Rodziło to uczucie zazdrości wśród jego braci i dlatego postanowili go zabić. Jednak za namową najstarszego z nich, Rubena, wrzucili Józefa do studni. Ostatecznie sprzedali go jako niewolnika przejeżdżającym kupcom, a ojcu powiedzieli, że został rozszarpany przez dzikie zwierzę. W taki sposób Józef trafił do Egiptu, a jego pan, Potifar, obdarzył go takim zaufaniem, że oddał mu swój majątek, aby nim zarządzał. Pan Bóg błogosławił Józefowi i dlatego wiodło mu się dobrze w domu swego pana Egipcjanina. Jednak na skutek niesprawiedliwego oskarżenia żony Potifara Józef trafił do więzienia. Tam zdobył zaufanie naczelnika i otrzymał władzę nad wszystkimi więźniami. Dobrze odczytał sny dwóch z nich i to spowodowało, że trafił na dwór faraona, aby wytłumaczyć jego sen o siedmiu latach tłustych i siedmiu chudych. Józef został zarządcą całego Egiptu i przygotowywał kraj na czasy głodu. Z tego powodu w latach biedy do Egiptu napływały tłumy ludzi, aby kupić zboże. Tak trafili do Egiptu także bracia Józefa. Wybaczył on im ich zdradę i sprzedanie go kupcom egipskim. W końcu do Egiptu przybył ojciec Józefa – Jakub – z całą rodziną. Znaleźli w Egipcie dobre warunki do życia. Pismo Święte kończy tę historię w następujący sposób:
Potem umarł Józef i wszyscy jego bracia, i całe to pokolenie. A synowie Izraela rozradzali się, pomnażali, potężnieli i umacniali się coraz bardziej, tak że cały kraj się nimi napełnił.
Lecz rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał Józefa. (Wj 1,6–8)
Nowi władcy Egiptu obawiali się licznego i prężnego narodu Hebrajczyków, żyjącego na ich terytorium. Postanowili go wyniszczyć przez uciążliwą pracę, a także nakazali zabijanie wszystkich nowonarodzonych chłopców. Jednym z nielicznych ocalonych był Mojżesz.
WSTECZ DALEJ