1. Omówienie opowiadania z podręcznika
Michał podczas ostatniego meczu przeżył niezwykłą przygodę. Do końcowego gwizdka brakowało tylko kilka minut, gdy nagle na boisko wpadł kot. Zwierzę przestraszone i zdezorientowane krzykiem publiczności oraz biegającymi wokół zawodnikami zamarło z przerażenia na środku pola bramkowego. Michał akurat kopnął piłkę, która odbiła się od słupka i pędziła wprost na zwiniętego w kłębek kota. Chłopak jednym skokiem rzucił się w jego stronę i ślizgając po boisku, złapał kota, jednocześnie odbijając piłkę głową. „Gol!” – rozległy się zachwycone okrzyki ze wszystkich stron. Tak ciekawa bramka jeszcze nie padła w historii całej szkoły. Michał zrobił dwie rzeczy jednocześnie: uratował kota i posłał piłkę do siatki. Zabrzmiał gwizdek, mecz się skończył a Michał został bohaterem. W zabawny sposób „zadecydował” o wygranej w ostatniej chwili. Wszyscy potem długo opowiadali sobie tą historię. Powtarzano ją na przerwach w szkole i jako ciekawostkę w domach. Wreszcie ktoś wpadł na pomysł, żeby umieścić informację o tym, co się wydarzyło na stronie internetowej szkoły. Zaraz powstało kilka opowiadań. Ciekawie się je czytało, bo to samo wydarzenie widziane z różnych stron i przez różne osoby, wyglądało trochę inaczej. Inaczej opisywał je Rafał siedzący na trybunach, inaczej Iza stojąca za bramką a jeszcze inaczej koledzy Michała z boiska. Dzięki temu zdarzenie stało się trójwymiarowe. Zupełnie jak rzeźba, którą można obejść z każdej strony. Potem swoją wersję dopisała jeszcze Julka, która wprawdzie na meczu nie była, ale słyszała wszystko z ust naocznych świadków. Julka jako przyjaciółka Michała chciała mieć również swój wkład w przekazanie uczniom, którzy kiedyś przyjdą do szkoły informacji o zabawnym wyczynie kolegi. W ten sposób powstał cały cykl opowiadań, które zarządca strony poukładał i połączył w całość nazywając „Kroniką meczu”.
DALEJ