7. Odczytanie tekstu z podręcznika
Nieomylność papieża w sprawach wiary i moralności
Pierwszy Sobór Watykański w konstytucji Pastor Aeternus (Wieczny Pasterz) ogłosił dwa dogmaty dotyczące następców św. Piotra. Pierwszy potwierdzał pierwszeństwo Biskupa Rzymu nad innymi biskupami. Drugi dotyczył nieomylności papieża. Ojcowie Soboru potwierdzili, że kiedy papież wypowiada się uroczyście, jako głowa całego Kościoła (ex cathedra), w sprawach wiary i moralności, wówczas jest nieomylny, ponieważ w szczególny sposób towarzyszy mu Duch Święty. Po uroczystym przyjęciu tego dogmatu papieże tylko raz z niego skorzystali. Uczynił to papież Pius XII w 1950 roku, ogłaszając dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny.
Wiara i rozum nie są ze sobą sprzeczne
Pierwszy Sobór Watykański ogłosił również konstytucję Dei Filius (Syn Boży). W tym dokumencie wyjaśniono, że dzięki rozumowi można w pewnym stopniu odkryć Boga, choć jest to w pełni możliwe tylko dzięki temu, co Pan Bóg o sobie objawił w różnych wydarzeniach, a szczególnie w swoim Synu Jezusie Chrystusie. Przypomniano także, że nie może istnieć żadna sprzeczność między prawdami wiary i rozumu.