Odczytanie z podręcznika „Trzy stopnie sakramentu święceń”
Trzy stopnie sakramentu święceń
W Kościele katolickim istnieją trzy stopnie sakramentu święceń:
episkopat (święcenia biskupie),
prezbiterat (święcenia kapłańskie),
diakonat (święcenia diakonatu).
Kapłanami są prezbiterzy i biskupi.
Biskup jest prezbiterem (księdzem), który otrzymuje pełnię kapłaństwa i staje się w szczególny sposób odpowiedzialny za powierzony mu Kościół lokalny, czyli diecezję. Staje się następcą Apostołów i zostaje członkiem Kolegium Biskupów, które pod zwierzchnictwem papieża kieruje Kościołem na całym świecie. Tylko biskupi mogą udzielać sakramentu święceń i są zazwyczaj szafarzami sakramentu bierzmowania, choć mogą do tego delegować innych kapłanów.
Prezbiterzy (księża) są współpracownikami biskupów, od których otrzymują misję kierowania wspólnotą parafialną lub inną funkcję. Biskupi i prezbiterzy mogą sprawować Eucharystię, sakramenty pokuty i pojednania oraz namaszczenia chorych. W Kościele rzymskokatolickim obrządku łacińskiego, do którego w większości należymy, święceń prezbiteratu udziela się tylko tym mężczyznom, którzy dobrowolnie przyjmują celibat, czyli bezżeństwo z miłości do Boga i dla służby ludziom.
Diakoni są wyświęcani do pomocy kapłanom. Nie mogą sprawować Eucharystii ani udzielać rozgrzeszenia, ale mają za zadanie służyć Kościołowi w głoszeniu słowa Bożego, w liturgii i działalności charytatywnej (KKK 1591–1600). Diakoni mogą uroczyście udzielać sakramentu chrztu, asystować przy zawieraniu sakramentu małżeństwa, przewodniczyć nabożeństwom i sprawować sakramentalia (np. poświęcenia przedmiotów). W czasie liturgii Mszy Świętej diakon odczytuje Ewangelię i z upoważnienia celebransa może wygłosić homilię.