Odczytanie z podręcznika „Epoka odrodzenia” „Humanizm chrześcijański”
Epoka odrodzenia Po długiej epoce średniowiecza nastąpiła epoka odrodzenia, nazywana także od jej łacińskiego określenia renesansem. Wydarzeniem rozpoczynającym nową epokę było, dla jednych, wynalezienie druku przez Jana Gutenberga (1450 r.) lub, dla innych, upadek Cesarstwa Bizantyńskiego (1453 r.) czy też odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba (1492 r.). Pierwsze zwiastuny nowej epoki pojawiły się w sztuce włoskiej już w początkach XIV w wieku. Rozkwit odrodzenia przypada na stulecia XV i XVI, natomiast w Polsce przeżywany był przede wszystkim w wieku XVI.
Humanizm chrześcijański Epoka renesansu przyniosła powrót humanizmu (łac. humanus – ludzki). Humaniści podkreślali godność człowieka a ich hasłem stały się słowa rzymskiego komediopisarza Terencjusza: „Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce”. W tym czasie zrodził się także humanizm chrześcijański, nowy nurt duchowy, w którym dowartościowano całego człowieka, jego duszę i ciało, oraz podkreślano, że został on stworzony nie tylko do szczęścia po śmierci, ale także po to, żeby był szczęśliwy na ziemi. Święty Franciszek Salezy przypominał, że tylko Jezus Chrystus pokazuje całą prawdę o człowieku, o pięknie jego ciała i nieśmiertelnej duszy.
WSTECZ DALEJ